مهٔ
فعلاً که زورگویی از طرف شماست، منبع بنده سازمان unicode است این هم پیوند:
http://unicode.org/repos/cldr/trunk/common/transforms/Persian-Latin-BGN.xml
منبع شما چیست؟ پیوند دهید، در غیر این صورت واگردانی نکنید.
ه (U+0647) همواره صدای h می‌دهد و نه صدای کسره، برای صدای کسره از ە (U+06D5) باید استفاده شود که در فارسی به کار نمی‌رود.
با این استدلال، شما باید واژهٔ «خانهٔ پدری» را هم با صدای «h» بخوانید و به صورت «خانهِ پدری» بنویسید! در واقع اگر این استاندارد را به عنوان دستور خط فارسی می‌پذیرفتیم، کلاً استفاده از یای میانجی بی‌معنا می‌شد... قاعده‌ای ناکامل که حتی U+0654 را در خود ندارد!
نکتهٔ بعدی اینکه CLDR مدعی pronounciation نیست. بلکه هدفش چیز دیگری (معرفی یک روش یکتا برای جایگزینی حروف فارسی با حروف زبانی دیگر یا به عبارت دیگر transliteration) است، در واقع آنجا «ث» را با «s̄» (خط تیره روی s قرار دارد) نمایش می‌دهند و «س» را با «s» و «ص» را با ṣ (یک نقطه زیر s قرار دارد). حال آنکه هر فارسی‌زبانی می‌داند این‌سه در فارسی یکسان تلفظ می‌شوند. می‌بینید که هدف CLDR ارائهٔ تلفظ نیست. در داخل استاندارد هم هیچ ادعایی در مورد تلفظ ندارد و بالطبع اعتباری در این زمینه نخواهد داشت. (کدام فارسی‌زبانی «خواهر» را آنگونه که آن استاندارد بیان می‌کند «kh ū ā h r» می‌خواند؟ یا «الاغ» را «ā l ā gh»؟!)
بهتر است بروید منابعی که معرفی کردم را درست مطالعه کنید و بعد اگر حرف منطقی‌ای داشتید برگردید و بر اساس منابع معتبر مرتبط بحث کنید.